We gaan dansen

Maandag 13 juni weer een bijeenkomst van "groep 1" gehad. De bedoeling was om te onderzoeken hoe we de  drie keuzen die we eerder gemaakt hebben (zorg en ervaren; identiteit en verbinden; bedrijven en  expressie) kunnen verbinden met BAM. Het is vooral een brainstormsessie geworden, waarin de ideeën en gedachten en opwellingen over tafel vlogen. Wat is bijvoorbeeld "expressie" bij bedrijven? Vallen daar ook reclame-uitingen onder? En sponsoring van kunst- en cultuuruitingen?

Ook kwam het inspelen op de actualiteit weer ter tafel. Hoe doen we dat als BAM. De parallel, die in een van de eerste sessies gemaakt werd, met de manier van werken bij redacties van radio en televisie werd weer getrokken. Hoe kunnen wij, net als tv- en radioredacties, snel en zinnig inspringen op de actualiteit. Dat betekent dat wij snel iets moeten kunnen organiseren, snel de juiste mensen moeten kunnen vinden die ons informatie kunnen verschaffen. Maar ook dat we op langere termijn diepgravender "reportages" moeten kunnen maken, die minder vluchtig zijn. We hebben besloten dat wij als groep een dergelijke redactie vormen en we hebben Hennie de Koogel als hoofdredacteur "benoemd". Hoe dit zich verder gaat ontwikkelen zal de toekomst leren.

Ruth kwam met het idee om als verbindend thema "Dans" te nemen. Voor alle drie de keuzecombinaties hebben we een soort mindmap bij elkaar gebrainstormd, waarin "Dans en Gouda" het centrale uitgangspunt is (zie afbeelding; klik op de afbeelding om te vergroten).

Voor de volgende week kiest ieder van ons uit elk van de drie keuzecombinaties twee items die hem/haar het meest aanspreken en dan gaan we daar mee verder. We moeten daarbij wel in het achterhoofd houden dat het Leitmotiv "Hoop" ook mee moet spelen.

Waterwolfwaarnemingen

Hoe gaat het tot nu toe? Tijd voor een paar waarnemingen hierover.

Een belangrijk gegeven, waar eigenlijk geen of nauwelijks aandacht aan besteed wordt, is het feit dat er in "ons vak" in de loop der tijd (eeuwen in sommige gevallen) een modus operandi ontstaan is, waarin er een balans bestaat tussen werkmethode en "output". Deze balans is een werkmethode die - aldus uitgevoerd - het meest economisch en werkbaar is. Het op deze wijze werken geeft de beste resultaten voor dit werk tegen de minste belemmeringen. Veranderingen in die werkwijze betekent dan automatisch kwaliteitsverlies in het werk of in de uitvoering. Door deze in de praktijk ontstane optimale werkwijze te herorganiseren door middel van modellen-op-papier die komen vanuit een management- of stuurlaag die geen zicht heeft op die onstane maximalisering, ontstaat er alleen maar wanorde.

Een tweede punt is: in het "echte leven" worden veranderingen aangestuurd van onderaf en van binnenuit. Al in de Middeleeuwen werden (stads)privileges niet zomaar gegeven door de landsheer. Van bovenaf opgelegde veranderingen geven alleen maar wrijving. Nee, er was in de samenleving een situatie ontstaan, die achteraf door de landsheer bevestigd en gelegaliseerd werd door het verlenen van privileges. Daar staat dan wel weer tegenover dat de landsheer een beroep op zijn onderdanen kon doen in tijden van oorlog bijvoorbeeld: voor wat hoort wat. Het was een precair evenwicht waarbij de landsheer niet kon zonder zijn onderdanen en de onderdanen niet konden zonder de bescherming door de landsheer.

Hetzelfde zien we in de huidige maatschappij: (nieuwe) wetgeving vertolkt al langer bestaande gevoelens in de maatschappij. Bijvoorbeeld, in de huidige maatschappij is de teneur die van de roep om zwaardere straffen, ook voor lichte vergrijpen, kwajongens als criminelen bestempelen enz. En de wetgevende macht volgt daarin door de wetten en regelgeving strenger te maken. De wetgever legaliseert dus achteraf een nieuw ontstane situatie.

Dit geldt ook in kleinere organisaties: blijvende veranderingen worden aangestuurd van onderaf en van binnenuit. Van buiten en van boven opgelegde veranderingen zullen geen lang leven beschoren zijn. Er ontstaat wrijving in de organisatie en er wordt gemord.
In dit Waterwolfproject wordt geprobeerd om de veranderingen van onderaf en van binnenuit kunstmatig te bewerkstelligen: als de werknemers deze nieuwe werkmethode aanvaarden, dan ontstaat het "nieuwe werken" (een term met allerlei negatieve associaties) automatisch. Op zich is dit slim, want dan zouden de veranderingen inderdaad van binnenuit en van onderaf komen.

Maar zal het zo gaan? Het is de bedoeling dat het "nieuwe werken" geen extra tijd in beslag gaat nemen. Dat het soepel "instroomt" als nieuwe werkwijze. Maar dat zal niet lukken. Want het lijkt dat de veranderingen van binnenuit en van onderaf komen, maar dat is schijn. De feitelijke situatie is precies andersom.

Kortom. Veel van het werk zal op de oude vertrouwde manier blijven gebeuren, omdat dat nu eenmaal de beste, de optimale methode is. Nieuwe aandachtspunten kunnen eventueel volgens nieuwe methoden opgezet worden, maar dat betekent wel dat die náást en bovenop het oude werk moeten gebeuren. Zo zullen ideeën die ik heb over BAM-projecten en -projectjes in de Goudse moslimgemeenschap niet direct binnen mijn werk als beheerder van de bibliotheek en de cartografische collecties passen. Hoewel er in de toekomst wellicht de vruchten van geplukt kunnen worden. Maar het primaire werk van beheer van de bibliotheek en de kaartencollecties zal op de oude manier blijven gebeuren. Misschien dat hier en daar het een en ander geautomatiseerd kan worden, maar de basis blijft onveranderd. Overigens passen deze projecten en projectjes weer wel veel beter in een organisatie waarin de medewerkers multifunctioneel inzetbaar zijn!

Zorg en ervaren. - Wereldfestival. - Yurt. - Selectiecriterium

Weer eens tijd vrijmaken voor de blog. Het is er even niet van gekomen, omdat andere zaken meer prioriteit hadden.


Zorg en ervaren
Sinds mijn laatste post hebben we overigens niet stil gezeten. Ons groepje heeft wel degelijk "waargenomen". Uitgaande van de combinatie "Zorg" - "Ervaren" (zie hiervoor de vorige post), zijn we gezamenlijk naar Reakt geweest, op de Hoge Gouwe 65. Reakt is een instelling voor sociaal-psychiatrische zorg die diverse andere instellingen voor dagbesteding en arbeidsrehabilitatie huisvest. We hebben daar heel wat informatie gekregen over de organisatie en wat ze doen om mensen met een psychiatrische handicap weer in de maatschappij te laten functioneren. Het was onze bedoeling om proberen uit te zoeken of BAM iets zou kunnen betekenen voor de instelling. Maar men bleef steken in het mantra: we zoeken stageplaatsen voor onze cliënten, of tentoonstellingsruimte voor hun artistieke producten.
Van een nieuwe en vernieuwende insteek is op dit moment nog geen sprake. Misschien komt dat nog...

Wereldfestival
Mijn persoonlijke waarnemingen, die ik in het Waterwolfkader doe, mag ik ook niet vergeten. Ik houd natuurlijk steeds "mijn" waarnemingsoogpunten (identiteit en verbinden) in het achterhoofd. Via Carina heb ik vernomen dat het SOG (= Stichting Ontwikkelingssamenwerking Gouda) bezig is met het organiseren van een Wereldfestival in Gouda. Dat vindt toevallig plaats op Open Monumentendag (11 september), een dag waarop het streekarchief toch al activiteiten heeft. Het museum en de openbare bibliotheek hadden hun tuin/plein al ter beschikking gesteld voor activiteiten van het festival. Verder komen er kraampjes op het stuk Achter de Kerk vanaf het museum tot de Spieringstraat. Het leek mij wel een goed idee om het festival uit te breiden naar het plein van het streekarchief.
Contact met de organisatie was gauw gelegd en het ziet er naar uit dat het wel gaat lukken om ook iets op het archiefplein te doen. Het is trouwens ook de dag waarop de Jeruzalemkapel opengesteld wordt voor het publiek, dus we slaan dan heel wat vliegen in één klap.

Yurt
De Hofstedendagen (5 en 6 juni) heb ik ook gebruikt om waar te nemen (althans één Hofstedendag: 6 juni). Dit jaar stond er voor het eerst een yurt (een Turks-Mongoolse nomadentent), waarin Turkse vrouwen brood zaten te bakken. Ik heb contact gelegd met de voorzitter van de organisatie die de yurt geregeld heeft, Aydemir Çetin. Hij is voorzitter van de Allochtonen Advies Raad. Ik heb hem verteld over het idee van een wereldfestival en hij wil daar graag aan meewerken.
Mijn eerste idee was meteen: zo’n yurt op het plein bij het streekarchief zou leuk zijn.
Ik ontmoette hier ook de heer Abdellah Laaguilli, die ik al via andere kanalen ken als vertegenwoordiger van de Marokkaanse gemeenschap. En ook hij wil graag meedoen met het Wereldfestival.

Selectiecriterium
Dit alles gaf mij een belangrijk selectiecriterium aan, om de gebeurtenissen die we nader willen "ontmoeten" te selecteren. Het is een criterium "ad negationem": wat hebben wij als organisatie(s) niet; wat zijn onze witte plekken, onze leemtes. En kunnen wij die leemtes en witte plekken vullen, zó dat toekomstige generaties daar iets aan hebben. Dus niet blijven hangen in het verleden, of het heden, maar vanuit het heden werken naar toekomstige wensen.