Ideeën

Donderdag 27 mei waren Carina, Hayat en Jan Willem weer even bij elkaar om nog wat te brainstormen over wat we verder willen doen. De anderen van onze groep waren afwezig door vakantie of ziekte.

We hebben geprobeerd om manieren te vinden om onze (= BAM) rol in de samenleving te verduidelijken. Uitgaande van het eerste rijtje (zie hiervoor mijn post van 21 mei), gecombineerd met een term uit het tweede rijtje, moeten wij bijvoorbeeld presentatievormen vinden om het publiek bij onze organisaties te betrekken.

We zijn uitgekomen op drie combinaties:

1. "Vervoer" en "Ervaren" (kijken e.d.): hoe kan BAM zich presenteren in het openbaar vervoer.  Daar zijn twee ideeën uit voortgekomen:
    a. Beeldschermen in het openbaar vervoer waarop BAM zich op allerlei manieren kan presenteren (foto's die de actualiteit raken; aankondigingen van tentoonstellingen, lezingen etc.; oproepjes voor informatie...)
    b. Een leegstaande ruimte op het station vullen met expositiemateriaal.

2. "Verbinden" en "Identiteit": hoe kunnen we verschillende inwonersgroepen met elkaar in contact brengen. Ook hier zijn twee ideeën uit voortgekomen:
    a. allochtone Gouwenaars laten vertellen over herinneringen aan hun geboorteland die zij in concreto thuis hebben staan (dat kan van alles zijn: een vaasje, een "salon", foto's...). Met en van deze herinneringen is dan een expo of een presentatie o.i.d. te maken.
    b. Meedoen met het Wereldfestival dat dit jaar voor het eerst in Gouda georganiseerd wordt. Die valt samen met Open Monumentendag (11 september), waarop onze instellingen toch al actief zijn.

3. "Bedrijven" en "Expressie" (= produceren/bewerken): de centrale vraag is hier: hoe kunnen we sponsorgeld van bedrijven losmaken door bijv. naamsbekendheid te genereren.
    Het idee is hier om BAM-activiteiten te organiseren in bijv. wachtruimten van die bedrijven. Dat kan weer van alles zijn: van tentoonstellinkjes tot video-presentaties.
   
Maandag gaan we bekijken of we hiermee verder kunnen.

Troetelautochtoon

Onlangs ben ik geïnterviewd voor de Turkse krant Zaman, voor de Benelux-editie. In de papieren versie van de krant is het een hele pagina geworden. De internetversie mist een mooie grote foto van Jan Willem aan het werk. Maar het is toch een leuk artikel geworden. Toch...?

De tekentafel

Maandag 17 mei was er weer een plenaire bijeenkomst. Ik ben nu pas in de gelegenheid om daar een kort en summier verslagje van te doen: ik heb nog andere werkzaamheden.

Helaas kon het onderdeel "Open vragen stellen" en andere interviewtechnieken door Ties van der Meer, gepland voor het middagprogramma, niet doorgaan, omdat hij door de IJslandse aswolken belemmerd werd. Het middagprogramma is dus aangepast.

's Morgens heeft iedereen een samenvatting gegeven van de diverse "waarneem"-opdrachten. Eén en ander is te zien op de Waterwolflab-website en in deze blog.
Na deze ronde ging het verder met de "theorie". Heel in het kort komt het er op neer, dat we de rol van onze organisaties in de samenleving opnieuw moeten bekijken. Dit is des te meer belangrijk, omdat er bezuinigingen doorgevoerd moeten worden. Door het vinden van een nieuwe aanpak en van nieuwe wegen kunnen wij misschien de bezuinigingen voor zijn: de aanval is de beste verdediging.

De |betekenis| van wat wij doen ("waar dient het allemaal voor", "wat is onze visie") en de |inrichting| (de fysieke structuren van en in de organisatie - gebouwen, netwerk etc.) gaan we via een zes-stappenplan, door middel van |"media"| (alles wat gemaakt wordt aan uitingen) te lijf. Als de |betekenis| duidelijk geformuleerd is en de |inrichting| goed is, dan volgen de |"media"| vanzelf...

We hebben nu fase 1 (waarnemen) achter de rug en gaan nu over naar fase 2 (selecteren).
Uitgangspunt is: wij (= BAM) zijn culturele instellingen in de stad. Wij moeten een visie (= plaats die de organisatie in de samenleving wil innemen) formuleren aan de hand van criteria m.b.t. "cultuur", respectievelijk "stad".

Cultuur = leren; Bildung; verheffing; expressie; kijken; reflectie; verbinding; vermaak; onderscheiden; verhalen.
Stad = burgers; bedrijven; uitgaan; toerisme; identiteit; sport; vervoer; zorg; politiek; ruimte/landschap; (regionale) functie.

Vraag is nu hoe je de dingen van het eerste rijtje kunt combineren met zaken uit het tweede rijtje. Hoe kunnen onze instellingen daarmee omgaan?
Formuleer een visie uit de oude waarnemingen en de nieuwe waarnemingen. Gecombineerd met "praktische overwegingen" kom je tot criteria, waarmee je uit de waarnemingen een selectie maakt. Het resultaat zijn "Veelbelovende Waarnemingen", waar we verder mee kunnen. Nou, ga er maar aanstaan. Dit is de theorie, maar de praktijk is natuurlijk weerbarstiger dan de tekentafel.

Prijsvraag 2

Zeg ken jij de mosselman?

De eerste die via deze blog het juiste antwoord geeft, krijgt een prijsje. Die prijs bestaat uit een product uit een van de winkels die ik bezocht heb. Succes!

Oplossing van de prijsvraag

Tijd voor de oplossing van de prijsvraag van 3 mei.De vraag was, wat is er verkeerd aan de foto van de Mallemolen.
Het ligt wat ingewikkeld, maar het heeft te maken met de stand van de wieken. De molenaar kan (kon) door middel van de stand van de wieken bepaalde boodschappen kenbaar maken. Er worden een zestal standen onderscheiden (zie afbeelding).

1. Vreugdestand
Als de molenaar een blijde gebeurtenis kenbaar wil maken (bijv. een geboorte) zet hij de wieken in de "vreugdestand". In de vreugdestand staan de wieken niet helemaal in het midden, maar iets naar links.

2. Rouwstand
Als er iemand uit de familie is overleden laat de molenaar de rouwstand zien. De wieken staan niet helemaal in het midden, maar iets naar rechts.

3. Korte ruststand
Soms werkt de molenaar een paar dagen niet. Dan houdt hij rust. De molenaar wil dan de mensen laten zien dat hij rust houdt. Dan zet hij de molen in de korte ruststand neer.
De wieken staan dan helemaal recht. Je ziet één wiek in het midden. De wieken lijken nu net op een +.

4. Lange ruststand
Als de molenaar een paar weken niet werkt heeft hij heel lang rust. De wieken staan dan schuin. De wieken lijken nu net op een x.

5. Spoedstand
Soms gebeurt er iets ergs in de buurt van een molen. Bijvoorbeeld een heel grote brand. Dan moesten de mensen heel snel komen. Om elke wiek werd een doek gedaan. Dan is de molen beter zichtbaar.

6. Feeststand
Deze stand zie je niet overal in Nederland. Bij bijzondere feesten wordt de molen versierd. Bijvoorbeeld bij een bruiloft. Dit doet de molenaar door de wieken te versieren met vlaggetjes.


Zoals je ziet, staat de Mallemolen in de "korte ruststand". Maar in deze stand staat de molen al heel lang en het zal nog wel even duren voordat die verandert. De wieken zouden eigenlijk in stand 4 (de "lange ruststand") moeten staan. Opmerkelijk is, dat je tegenwoordig heel vaak molens die voor lange tijd niet in gebruik zijn in de korte ruststand ziet staan. De molentaal wordt blijkbaar niet meer verstaan.

Helaas wist geen van de inzenders de oplossing. De prijs blijft staan.

RSS-feeds vanuit de samenleving

Het was een nuttige bijeenkomst vandaag (10 mei). Alles is eens op een rijtje gezet en er is (aan het eind van de bijeenkomst, maar ik vermeld het hier) meer duidelijkheid verschaft. De vaagheid waarover ik klaagde hoort bij het proces en is onvermijdelijk. Als het goed is, komt er later structuur in het geheel. Het feit dat er op mijn blog gereageerd wordt door de "leiding" bewijst het nut van deze blog.

Nog even vermelden dat ik getracteerd heb op Marokkaanse koekjes, die ik afgelopen vrijdag gekocht heb bij de Olijven Plaza. En wat ik al vermoedde: voor velen was het hun eerste kennismaking met deze lekkernij. Het zou mooi zijn als dit mensen zou aanmoedigen om zèlf eens een Marokkaanse of Turkse winkel binnen te stappen om eens wat te kopen. Het zou bijvoorbeeld op verjaardagen een leuke afwisseling zijn, om eens geen roomsoezen, vlaaien, of slagroomtaartjes te presenteren! Toevallig had Carolyt zelfgemaakte cakejes meegenomen, omdat ze jarig geweest was. Deze bijeenkomst was dus ook voor de inwendige mens uitermate geslaagd.

We begonnen met een verslagrondje, waarin iedereen kort vertelde wat hij of zij de afgelopen week waargenomen had. Wat viel op? En zo.
Ik heb verteld wat ik in mijn vorige post vermeld heb. En dat er maar twee mensen gereageerd hebben op mijn prijsvraag (inmiddels drie). En dat geen van de twee (drie) antwoorden goed is. De reden voor die prijsvraag is, dat ik hoop dat mensen gaan regaeren op mijn blog. Ruth suggereerde (met een verwijzing naar Museum Boerhaave) dat zoiets misschien aanslaat als je er een terugkerend item van maakt. Zeker iets om te onthouden.

Verder heb ik mijn waarnemingen aangevuld met mijn belevenissen op zaterdag, tijdens kalligrafieles. Daar moet ik hier nog wat verder over uitweiden. Ik heb geprobeerd of ik via mijn docent toegang kon krijgen tot Turkse Gouwenaars. Maar hij kent eigenlijk niet zoveel Turkse Gouwenaars (hij woont zelf in Rotterdam, waar de kalligrafielessen ook zijn). De Turkse gemeenschap is erg klein in Gouda. Maar hij wil mij wel in contact brengen met de Stichting Islam en Dialoog. Wellicht kunnen zij mij verder helpen...?
 

boven: mijn docent Mehmet Killeci (in het midden) met zijn Iraanse vriend (ook kalligraaf)



onder: JW aan het schrijven


















Ik wordt door mijn docent als een soort troetelautochtoon beschouwd en dat levert me dat af en toe presentjes op. Dit keer heb ik van hem een boekje gekregen over Roemi, een 13e-eeuwse islamitische mysticus en filosoof van de tolerantie (een soort islamitische Erasmus dus). Het was een Nederlandstalig boekje en dat bracht mij tot observaties over het taalgebruik van in het Nederlands vertaalde teksten van islamitische origine (niet zo'n mooie omschrijving, maar je begrijpt wat ik bedoel). Het is doorgaans in een heel stroef en moeizaam Nederlands gesteld. Het is een soort Nederlands dat een Nederlander nooit zou schrijven. Het heeft waarschijnlijk enerzijds te maken met de redeneertrant, waaraan men in "het Westen" niet gewend is, maar ook met het feit dat het geschreven is door een niet-native speaker. Je komt het ook tegen in "multiculti-tijdschriften", vooral van niet-Nederlandse origine. Maar of deze observatie van nut zal zijn...? Ik weet het niet.

Hoe gaan we nu verder?
Wat we moeten bereiken is dat wij naar "buiten" gaan, naar de mensen en dat de mensen naar ons toekomen. Halverwege ontmoeten we elkaar en vindt interactie plaats. Daar komen we te weten wat mensen bezighoudt en hoe we daar als instelling op kunnen inspelen.
En dat is het "huiswerk" voor volgende week: hoe komen we eracher wat mensen bezighoudt? En hoe maken we die informatiestroom/-stromen structureel? We moeten als het ware op zoek naar een soort RSS-feeds vanuit de samenleving.
Kom met minstens twee "gebeurtenissen" waarmee men verder zou kunnen gaan. Ik heb daar wel een idee over, maar dat vertel ik later...
Ook komen ondervragings- en interviewtechnieken aan de orde. Nuttig!!

Even een boodschap gedaan

In de Lange Groenendaal zit sinds kort (2 maanden) een nieuwe Marokkaanse winkel. Het aanbod daar is nogal gemengd: huishoudelijke artikelen, partijhandel, droge etenswaren, zoals rijst. couscous, noten, maar ook thee en kruiden. De winkel heet AoA, hetgeen staat voor "AllesopAfstand". Ze hebben ook een website (www.allesopafstand.nl), maar die is nog in opbouw.
Ik ben daar woensdag even binnengelopen en een praatje gemaakt met de man achter de toonbank. Die vertelde dat de zaak best liep en dat er steeds meer klanten naar binnen komen, vooral door mond-tot-mondreclame. Ik heb toen niets gekocht. Maar donderdag ben ik er weer naartoe gegaan en heb een zak gerooserde en gezouten gepofte maïs gekocht. Toen stonden er twee meiden achter de toonbank.
Maar echt druk was het er niet. Beide keren was er maar één andere klant in de winkel, die niets kocht. Het aanbod is ook veel meer gericht op mensen met een Marokkaanse achtergrond: dozen met zes theeglazen met van die gouden randen, peervormige, zilverkleurige theepotten en divers ongeregeld goed.
Maar we geven ze een kans...

Op vrijdag ben ik weer naar de Olijven Plaza geweest. Nu stond hier ook een jonge vrouw achter de toonbank. Ook hier heb ik wat eetbaars gekocht, en gevraagd of de concurrentie niet groot werd met al die vergelijkbare winkels in de buurt. Nou, dat viel wel mee, want zij zijn vooral gespecialiseerd in olijven. Ik kreeg trouwens de indruk dat ze het wel leuk vond, die internationale uitstraling die die hoek van de stad krijgt. Er zitten nu Marokkanen, Turken, een Iraniër, iemand van de Balkan en waarschijnlijk nog wat nationaliteiten waar ik geen weet van heb.

Heb ik nog wat geobserveerd? Ja: de inrichting van deze winkels wijkt af van winkels van niet-Moslims. Ze is veel eenvoudiger, met gewone schappen langs de muren. Veeleer brede planken, dan die officiële mooi afgewerkte winkel-inrichtingschappen.

Tot zover. Later meer

Prijsvraag

Als je goed waarneemt, klopt hier iets niet. Maar wat?
Ik verbind hier een prijsvraag aan. De eerste die via deze blog het juiste antwoord geeft, krijgt een prijsje. Die prijs bestaat uit een product uit een van de winkels die ik bezocht heb.

Vandaag weer een groepsbijeenkomst. Zoals gezegd in mijn post van 27 april, moesten we om 10.00 u verzamelen bij/in de Praxis.Want we moesten gaan waarnemen buiten ons vertrouwde gebied.

Ik heb deze bijeenkomst niet zo positief ervaren. Er zit geen structuur in. Het wordt weer precies zoals de vorige keer. Vaagheid troef. Je wordt toegesproken als een klein kind, terwijl we allemaal volwassen mensen zijn. Is het echt zo opvallend dat er ook in de Praxis branchevreemde artikelen verkocht worden? Hoe breed of hoe smal kun je de Praxisbranche maken? Of nog erger: waarom moeten wij de sociale status van bewoners van bepaalde woningen aflezen aan wat er in de vensterbank staat? Vooral de richtingloosheid van deze groepsbijeenkomsten is storend.

Maar goed. Ik heb om me heen gekeken en ik heb foto's gemaakt van wat me opviel.

Botsing tussen oud en nieuw

Klompen bij de Praxis

Op naar de Mallemolen

Het was vooral nat en koud, zodat we maar eerder opgehouden zijn. Het was ook allemaal niet zo inspirerend. We zijn teruggegaan naar de bibliotheek en hebben daar nog wat nagepraat. Allen hadden een beetje het gevoel dat het niet goed liep. Dat de toon en de aanpak niet optimaal zijn. En dat de terugkoppeling naar het werk onduidelijk is. Het algemene gevoelen is, dat iedereen het liefst met zijn of haar opdracht verder gaat en dat hetgeen we in die groepsbijeenkomsten zouden moeten leren daarin geïncorporeerd zou zijn. Volgende week maandag verzamelen op het archief. Intussen nadenken over gebeurtenissen en hoe je dat kunt koppelen aan je eigen werk.

Natuurlijk is het een leerproces. En ik probeer er zeker wat van te maken. De wil is er wel. Maar ik heb het allemaal al eens meegemaakt en je zou hopen dat het voor de "leiding" ook een leerproces geweest zou zijn. Maar veel verschil met de vorige keer heb ik nog niet kunnen ontdekken. Nog steeds dezelfde aanpak, nog steeds dezelfde methode, nog steeds dezelfde frustraties.

Waarnemen op Koninginnedag

Waar kun je de vermenging van culturen beter observeren dan op de vrijmarkt op Koninginnedag? Dus  vrijdag,  toen het 's middags droog was, naar de Raam gegaan om te kijken. Er gebeurde inderdaad van alles. Ik heb natuurlijk speciaal gelet op moslim-Nederlanders en ben een paar leuke situaties tegengekomen. Al slenterend over de markt zag ik een paar moeders hoogblonde poppen kopen voor hun dochtertjes.

Het mooiste moment vond even later plaats. Op een kleedje, dat beheerd werd door een jong Marokkaans gezin, stond zowaar een kunstkerstboompje! Als dat geen vermenging van culturen is...! Moeder en kind wilden wel achter het kerstboompje poseren. De moeder ging achter het boompje hurken en ik wilde een foto maken. Maar net toen ik wilde afdrukken ging de baby huilen en stond de moeder op. Daardoor is de bovenhelft afgevallen. We moeten dus niet denken dat de moeder haar gezicht niet op de foto wilde. Het was alleen een toevallige samenloop van omstandigheden. Maar zo zie je ook dat een misinterpretatie van de foto gemakkelijk gemaakt is.

In een Marokkaanse supermarkt aan de Raam hadden alle medewerkers een oranje pet op. Het is tenslotte ook hun koningin die Koninginnedag vierde.

Natuurlijk heb ik zelf ook nog wat gekocht. En in het kader van de opdracht vond ik een passende aankoop: een prachtige kitsch-klok van goudkleurig plastik met in reliëf de moskeeën van Mekka (rechts) en Medina (links). En hij kostte maar 2 euro! Ik heb hem thuis even aan de muur gehangen, maar hij is daar niet gebleven...